Lesson 27

“ถ้าพี่เริ่มแล้วอย่าห้ามให้พี่หยุดนะ” คนพี่พูดเสียงจริงจังถามย้ำอีกรอบ แต่อีกคนก็ยังยืนยันพยักหน้าขึ้นลงช้าๆขณะที่เม้มปากแน่นอย่างตื่นกลัวน้อยๆ สิงโตมองด้วยแววตานิ่งสงบอย่างชั่งใจก่อนจะลุกขึ้นผละออกมาจนคนน้องรีบผวาลุกขึ้นมาจับแขน

“เดี๋ยวมาครับ” คนพี่หันมาส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยนกดจูบลงที่ริมฝีปากแผ่วเบาแล้วเดินไปหยิบกล่องถุงยางในลิ้นชักใต้โต๊ะกับเจลหล่อลื่นออกมา

“ปิด… ปิดไฟด้วย” คนที่อยู่บนเตียงพูดอย่างเขินอายแล้วลงไปนอนปิดหน้า คนเป็นพี่ยิ้มขำอย่างเอ็นดูก่อนจะเดินไปปิดไฟตามคำสั่งจนภายในห้องมืดสนิทแต่ยังพอเห็นอะไรลางเลือนจากหลอดไฟที่อยู่ด้านนอกระเบียงที่มีผ้าม่านปิดคลุม

ที่คนบนเตียงปิดหน้าไม่ใช่เพราะเขินอายแต่เพราะไม่อยากจะให้อีกคนได้เห็นสีหน้าของเขาว่าตอนนี้มันแย่แค่ไหนต่างหากขณะที่ตัวก็เริ่มสั่นระริกอย่างตื่นกลัวปนตื่นเต้นที่ตัวเองกล้าตัดสินใจมาอยู่ในจุดนี้

ความคิดที่ไม่อยากอยู่บ้านวนเวียนซ้ำๆในตอนที่กำลังทำแผลซึ่งเกิดจากเศษแก้วเล็กๆบาดเท้าทั้งสองข้าง ทำให้ตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าและของที่จำเป็นหนีออกมาในตอนที่ทั้งบ้านปิดไฟมืด แต่ก็ไม่รู้จะไปอยู่ไหน สุดท้ายก็มาหาที่พึ่งเดียวที่เขาเหลืออยู่

ในเมื่อรังเกียจเขามาก เขาก็ไม่ขออยู่บ้านบ้าๆนั่นอีกต่อไป!

ตอนแรกแค่อยากประชดป๊าจึงหนีมาหาคนเป็นพี่แต่ไอ้สิ่งที่ทำให้เขามานอนแบบนี้ได้คืออะไร…

อาจจะเป็นเพราะใจที่กำลังอ่อนแอจนต้องหาที่ยึดเหนี่ยว

แค่อยากจะมั่นใจว่าพี่สิงจะไม่ปล่อยมือทิ้งเขาไปอีกคน

พลันความคิดก็ชะงักกึกเมื่อร่างสูงโปร่งทาบทับตัวลงมาให้ไออุ่นโอบล้อมรอบตัว มือของเด็กหนุ่มถูกดึงออกจากใบหน้าอย่างนุ่มนวลก่อนปากหยักจะพรมจูบทั่วใบหน้าอย่างต้องการจะปลอบประโลมแล้วไล่ลงมาถึงลำคอขาว ต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องแบนเรียบ คนด้านบนผละตัวลุกขึ้นนั่งแล้วยกขาเรียวข้างหนึ่งของอีกฝ่ายไว้บนบ่ากดจูบลงที่ซอกขาด้านในจนได้ยินเสียงครางหวานหูดังผะแผ่ว หลังจากนั้นจึงเริ่มต้นชโลมเจลที่ช่องทางคับแคบกับนิ้วเรียวจนชุ่มเพื่อเริ่มการเตรียมความพร้อมให้อีกฝ่าย

นี่เขา… คิดถูกแล้วใช่มั้ย

“เจ็บก็บอกนะ” คนพี่บอกเสียงนุ่ม ค่อยๆกดนิ้วลงไปบนช่องทางคับแคบ กดนวดเบาๆเพื่อให้ปากทางนั้นนุ่มขึ้นแล้วสอดนิ้วเรียวยาวเข้าไปช้าๆเพื่อเบิกทางก่อนหนึ่งนิ้ว

“อึก…” คนน้องสะดุ้งจนเผลอเกร็งตัวเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในช่องทางที่ไม่เคยถูกรุกล้ำมาก่อน

“คริส.. อย่าเกร็ง… พี่เข้าไม่ได้”

เข้าไปได้เพียงข้อเดียว ผนังด้านในก็บีบรัดแน่นจนไม่สามารถขยับนิ้วได้ สิงโตบีบลูบเอวเพื่อให้อีกคนผ่อนคลาย คนนอนทอดกายบนเตียงจึงพยายามหายใจเข้าออกช้าๆก่อนจะรู้สึกอึดอัดเมื่อแท่งเรียวยาวกำลังเข้ามาในกายมากขึ้นเรื่อยๆ

“ดีขึ้นมั้ย” คนพี่หมุนควงนิ้วช้าๆเพื่อจะทำให้เข้าไปได้มากที่สุดพร้อมกับรูดรั้งแกนกายอีกฝ่ายเพื่อช่วยให้ลดอาการเกร็งลง

“ฮ้า.. อ๊ะ… ตรงนั้น…” คนน้องตัวสั่นสะท้านเมื่อปลายนิ้วกดเข้าไปเจอจุดเสียวจนเผลอจิกนิ้วลงไปบนที่นอน

“ตรงนี้เหรอ” คนพี่ลองกดย้ำๆจนอีกคนตัวกระตุกเกร็งครางไม่หยุด ก่อนจะเริ่มต้นสอดนิ้วที่สองตามไปกระทั่งจนเข้าไปได้ทั้งสามนิ้วก็เริ่มต้นขยับเข้าออกช้าๆด้วยความใจเย็นบิดคว้านไปมาเพื่อให้ช่องทางขยายให้มากที่สุด

“เจ็บอยู่มั้ย” ถามให้แน่ใจเมื่อใบหน้าที่เห็นเลือนรางในความมืดไม่ได้มีสีหน้าอึดอัดเจ็บปวดแล้ว คนที่นอนหอบครางกระเส่าส่ายหน้าไปมา

“แฮ่ก.. เข้ามา… เลยพี่”

ได้ยินดังนั้นคนพี่จึงถอนนิ้วออกช้าๆ พลางชโลมเจลหล่อลื่นที่แกนกายตัวเองซึ่งสวมถุงไว้เรียบร้อย รูดรั้งสองสามทีให้แข็งขืนขึ้นแล้วจ่อเข้าไปที่ช่องทางรักก่อนกดส่วนหัวลงไปเบาๆ

“ไม่ไหวบอกได้นะคริส”

“อ่าห์ ใส่เข้ามา” เด็กหนุ่มพยักหน้าให้ก่อนจะทำหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บเมื่อของพี่มันที่ใหญ่กว่าขนาดนิ้วเพิ่งเริ่มเข้ามาได้นิดเดียว

“อึก… พี่มัน… เจ็บ”

“คริส.. คริส อย่าเกร็ง”

“ฮื่อ มันเจ็บ… พี่สิงง!” เสียงหวีดร้องดังขึ้นเมื่อคนพี่พยายามจะใส่เข้าไปจนคนน้องบิดกายจะกระเถิบตัวถอยหนี

บอกไปแล้วว่าถ้าห้ามยังไงก็จะไม่หยุด แต่เจอแหกปากยังงี้ใครจะไปกล้าทำต่อ

สิงโตหยุดพยายามที่จะดันเข้าไปแม้ตัวเองจะมีความต้องการสูงแค่ไหนแต่เมื่อได้ยินน้ำเสียงแสดงความเจ็บปวดของอีกฝ่ายก็ต้องโถมตัวเข้าไปทาบทับคนใต้ร่างกดจูบข้างแก้มเป็นการปลอบ

“โอเคคริส ใจเย็นๆ พี่ไม่ทำแล้ว พี่ไม่ทำแล้วครับ” เสียงนุ่มกระซิบข้างหูช่วยดึงสติคนหวาดกลัวที่หลับตาปี๋ให้เปิดตาที่มีหยาดน้ำตาเกาะอยู่ขึ้นมอง

“ไม่… พี่สิง ผมทนได้”

“ไม่เอาแล้ว พี่ไม่อยากให้คริสเจ็บ”

ความห่วงใยถ่ายทอดออกมาผ่านน้ำเสียงและดวงตาทำให้น้ำตารื้นขึ้นมาคลอดวงตาคู่สวยอีกรอบเพราะความรู้สึกมากมายที่จุกในอก

ทำไมพี่สิงถึงได้ดีกับเขาขนาดนี้

ทำไมต้องทำให้เขารักมากมายขนาดนี้

น้ำตาร้อนๆยังไม่ทันไหลลงมาอาบแก้มก็ถูกคนเป็นพี่จูบซับออกไปได้ก่อน คนที่กำลังร้องไห้ตรึงคางอีกคนไว้แล้วมอบจูบให้แทนคำพูด

รัก

ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง เขาก็จะไม่ปล่อยคนๆนี้ไปเด็ดขาด

ความรู้สึกของคนทั้งคู่ถ่ายทอดหากันผ่านจูบอันอ่อนโยนและอ่อนหวานมากกว่าครั้งไหนๆ สัมผัสละเมียดละไมที่ต่างคนต่างค่อยๆชิมเพิ่มความหวามไหวให้แก่กันกระทั่งคนน้องเป็นฝ่ายผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง

“ถ้าพี่ไม่ทำ ผมทำเอง” คนน้องบอกเสียงเด็ดเดี่ยวผลักอีกคนให้ออกไปจากตัว ลุกขึ้นนั่งแล้วดันตัวคนพี่ลงไปนอนหงายก่อนจะขึ้นคร่อม ปากทางเข้าจ่ออยู่ที่ความแข็งขืนของคนพี่ก่อนจะค่อยๆกดตัวลงช้าๆ

“คริส” นัยน์ตาเบิกโพลงเมื่อคนด้านบนเป็นฝ่ายเริ่ม ฝ่ามือร้อนทำได้แค่จับประคองเอวอีกคนไว้เมื่อทุกอย่างมันดูปุบปับจนตามน้องมันไม่ทัน

“อ๊ะ… อื้อออ” ความรู้สึกจุกเสียดพุ่งขึ้นเรื่อยๆแต่คนด้านบนก็ยังดันทุรังกดตัวลงไปต่อจนมาถึงครึ่งทาง คนพี่ที่เห็นสีหน้าที่เริ่มไม่ไหวของอีกคนจึงช่วยเด้งตัวสวนเข้าไปให้จนสุดแล้วแช่ค้างไว้อย่างนั้นเพื่อให้น้องปรับตัว

“แฮ่ก… อ่ะ อ๊ะ!” คนด้านบนเริ่มขยับตัวขึ้นลงเบาๆจนโดนจุดเสียวก็เผลอบิดเบี้ยวหน้าด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายสั่นระริก ยิ่งร้องครางดังกว่าเดิมเมื่อคนด้านล่างเริ่มกระทุ้งเบาๆเน้นย้ำที่จุดเสียว

ในที่สุดคนอยู่ด้านล่างก็ทนไม่ไหวจับอีกคนพลิกตัวนอนลงดันขาทั้งสองข้างของอีกคนขึ้นพับชิดอก ถอนแกนกายออกเกือบสุดแล้วค่อยๆกดเข้าไปอย่างเนิบนาบเข้าออกช้าๆ ขณะมองคนที่หอบหายใจหนักๆ ก็ดันกายเข้าไปลึกขึ้นจนอีกฝ่ายสะท้านไปทั้งตัว

“ซี๊ด โคตรแน่น” คนพี่กัดกรามแน่น พยายามไม่ทำอะไรรุนแรงเพื่อไม่ให้คนใต้ร่างเจ็บตัว

“พี่… อ๊ะ แรง… แรงอีก…”

“เดี๋ยวคริสเจ็บ”

“ไม่.. ฮ้า.. คริส ไม่เจ็บ… อ๊ะ อ๊ะ ใส่มาเลยป๋า”

เมื่อความเจ็บและความอึดอัดก่อนหน้านี้หายไปแล้วแทนที่ด้วยความเสียวคนใต้ร่างก็สั่งเร่งๆ

“งั้นป๋า.. อื้มม ไม่ออมแรงแล้วนะ” ราชสีห์ใจดีแปลงกายเป็นเจ้าป่าดุร้ายเริ่มเร่งความเร็วจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังก้องทั่วห้อง

“อ๊าาาา ตรงนั้น… พี่.. ฮ้า..” แล้วจังหวะที่ดันกายเข้าไปแต่ละทีที่กระแทกโดนจุดอารมณ์ภายในก็ทำให้คนได้รับร้องลั่นไม่เป็นภาษา จิกมือลงบนไหล่อีกฝ่ายที่ค้อมตัวลงมาตอนที่เน้นจังหวะหนักๆ เหงื่อเริ่มเกาะตามไรผมของคนทั้งคู่แต่ก็ไม่มีใครสนใจ

“พี่.. ช้า.. อึก ช้าหน่อย..” คนใต้ร่างประท้วง ข่วนเล็บลงบนแผ่นหลังยาวเมื่ออีกคนกระแทกกายเข้ามาแรงและหนักจนตัวโยน ขณะที่ช่องทางรักก็ขมิบรัวๆกับความเสียวกระสันที่ได้รับ

“แน่ใจเหรอว่าอยากให้ช้า” เสียงทุ้มแหบพร่าดังข้างหูก่อนจะไล้เล็มลงบนใบหูนิ่มให้ยิ่งเสียวมากกว่าเดิม

ชิบ… แม่งแกล้งตลอด

“อ๊ะ.. พี่.. อ่าห์ จะไม่ไหว… อื้ออ” ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกเมื่อรู้สึกว่าใกล้ถึงปลายทาง คนด้านบนก็รีบกระแทกเข้ามาย้ำๆจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน

และก่อนที่หนูตัวขาวจะหมดสติเพราะความเหนื่อยก็พูดเสียงเบาราวกระซิบให้ราชสีห์ที่กำลังกดจมูกโด่งไล้คลอเคลียใบหน้าเพื่อจะซับเหงื่อให้

“พี่สิงอย่าทิ้งคริสนะ”


กลับไปอ่านต่อสิรออะไร: https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1580329&chapter=30